Duda, Andrzej Sebastian

16 maja 1972 roku w Krakowie urodził się Andrzej Duda, szósty Prezydent III RP.

Wszystkiego najlepszego
w dniu 50. URODZIN
panie Prezydencie!


W 1984 roku, będąc wówczas w szkole podstawowej, młody Andrzej wstąpił do 5 Krakowskiej Drużyny Harcerskiej „Piorun” im. Legionistów 1914 r.
Kilka lat później został jej drużynowym.
…

Cały artykuł »

Janowska, Maria Gabriela - Gabriela Zapolska

Równo 100 lat temu odeszła pani Maria Gabriela Janowska, z domu Piotrowska herbu Korwin, primo voto Śnieżko-Błocka, przede wszystkim jednak znana pod swym pseudonimem pisarskim jako
Gabriela Zapolska

Przeszła przez życie głośno i zamaszyście, wywołując skandal za skandalem.
Nie wahała się mówić: „Jestem wielka i nieraz muszę się szczypać, aby sobie przypomnieć, że to ja naprawdę jestem”. Uważała się za pisarkę lepszą od Prusa czy Sienkiewicza i odnosiła się do ich twórczości z pewnym pobłażaniem: „Nie piszę epopei historycznych, ale epopeję chwil, w których żyję. I dlatego moje powieści zostaną, podczas gdy innych trawa porośnie”…

Cały artykuł » czytaj więcej »

Machalica, Piotr

- Nie chciałbym, żeby pomyślał pan, że narzekam, ale mam poczucie, że wchodzę w czas, który jest kompletnie nie mój - powiedział w wywiadzie w 2012 r. - Nie umiem się dopasować. To czas wszechobecnego internetu i Facebooka. To tam ustala się, co jest dobre, a co kiepskie.
Piotr Machalica był aktorem filmowym i teatralnym, znanym także jako uznany wykonawca piosenki aktorskiej i kabaretowej.

Urodził się 13 lutego 1955 roku w Pszczynie.
Pochodził z rodziny aktorskiej.

W 1981 roku ukończył PWST w Warszawie, gdzie podobno zdawał głównie w celu „ucieczki” przed wojskiem. Jest aktorem Teatru Powszechnego w Warszawie. Od 1980 roku stale pojawia się także w spektaklach Teatru TV (m.in. rola Fortynbrasa w „Hamlecie” 1985, Arskiego w „Cyrografie” 1999). Znany z interpretacji piosenki aktorskiej (Nagroda w Opolu w 1986 roku).

Cały artykuł » czytaj więcej »

Geniusz, czeladnik, medium, robotnik…

Władysław Reymont. Jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy, noblista, nowelista i prozaik, który przez chwilę parał się też poezją. Pracował na kolei, miał liche wykształcenie, był czeladnikiem krawieckim, medium, robotnikiem, a nawet planował wstąpić do zakonu. Ale to jeszcze nic. Nie uwierzycie, skąd miał pieniądze na - jakże twórcze i kreatywne, pełne artyzmu i artystów - życie literata!

Patrzą na nas dumnie z obrazów, szkiców, rysunków wiszących w szkolnych korytarzach, klasach i bibliotekach. Wyniośli, wybitni, utalentowani. Pisarze i poeci. Ikony słowa. Podniebne ptaki, wyzwoliciele, geniusze. Można nieraz zapomnieć, że są ludźmi. I to takimi, którzy, jak każdy, mają swoje dziwactwa, przygody, potrafią kłamać, konfabulować, wdawać się w skandale, romanse, zdradzać, złorzeczyć.

„Operacja polska” NKWD 1937-1938

Wstęp

Operacja polska NKWD była jedną z największych zbrodni dokonanych na polskiej ludności w historii i zarazem największą dokonaną przez Związek Sowiecki. Według oficjalnych danych pochłonęła ona co najmniej 111 091 osób. Sam temat również jest słabo przebadany i nie cieszy się w Polsce zbyt dużym zainteresowaniem. Do dnia dzisiejszego zostały wydane zaledwie dwie monografie, Tomasza Sommera („Operacja polska NKWD”) oraz Nikołaja Iwanowa („Zapomniane ludobójstwo”). Zebrano stosunkowo również niewiele relacji świadków (zostały one wydane przez Tomasza Sommera, Romana

Gierek, Edward

Równo 20 lat temu, 29 lipca 2001 roku odszedł obecnie różnie oceniany, nie zapomniany i niekoniecznie wybitny, ale z pewnością Polak, polski patriota i polityk,

pan* towarzysz
Edward Gierek

Ponieważ Jego osoba, jak i okres komunistycznych rządów podczas dekady Jego władzy w PRL do dzisiaj pozostają ekstremalnie kontrowersyjne i ilu jest Polaków – tyle jest opinii na ten temat, dlatego uznaliśmy, że zamiast zwyczajowego felietonu najlepiej będzie, jeżeli pozwolimy wypowiedzieć się tow. Gierkowi własnymi słowami za pośrednictwem tego mało znanego, ale bardzo dobrego, archiwalnego obecnie filmu dokumentalnego, przygotowanego w 2003 roku przez ośrodek regionalny TVP w Katowicach.

Stachura, Edward Jerzy

Był inny, szczególny. Od dziecka.
Stał się idolem wrażliwców, ludzi zakochanych w podróżowaniu bez celu, w gitarowych wieczorach, śpiewaniu o tym, co najważniejsze.
Wymykał się systemom i klasyfikacjom. Pisał o miłości i o niezgodzie na świat, ale dotykał tego, co najbardziej poruszało młodych.
Stał się uosobieniem wolności, choć dzisiaj wiadomo, że wolność Stachury miała swoją cenę i swoje ograniczenia.
Uczył kolejne pokolenia, jak pokochać pogranicza – świata, Polski, ale też te inne, krawędzie rzeczywistości, w której żył on i jemu bliscy.
Edward Stachura
Jaki był naprawdę?
Obraz, jaki wyłania się ze wspomnień bliskich mu osób, zamieszczonych w książce „Teraz oto jestem”, jest bardzo niejednoznaczny i pełen sprzeczności …

Cały artykuł » czytaj więcej »

Komentarz tygodnia Witolda Gadowskiego:

Powrót na zdechłym pferdzie

O powrocie Donalda Tuska do krajowej polityki, o paradnej wymianie zdań rządzących, o kolejnych literach greckiego alfabetu, o awanturze w TVN, o Bałtyku i sytuacji polskich rybaków.